ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΚΑΙΟ

law-gavel-512

Παρατίθενται ενδεικτικά οι κάτωθι αποφάσεις:

Συμβούλιο της Επικρατείας 1758/2019, Ολομέλεια (βλ. εδώ το πλήρες κείμενο της απόφασης: ΟλΣτΕ 1758-2019). Άμισθοι υποθηκοφύλακες. Κατάργηση των αμίσθων υποθηκοφυλακείων και υπαγωγή των αμίσθων υποθηκοφυλάκων σε οργανικές θέσεις του νπδδ “Ελληνικό Κτηματολόγιο” με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου. Οι προσβαλλόμενες προσκλήσεις αποτελούν ατομικές διοικητικές πράξεις και η αίτηση ακύρωσης υπάγεται στην αρμοδιότητα του Διοικητικού Εφετείου, όμως το ΣτΕ κρατά και εκδικάζει την υπόθεση. Με έννομο συμφέρον παρεμβαίνει το σωματείο “ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΥΠΟΘΗΚΟΦΥΛΑΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ”. Ειδικότερη γνώμη και αντίθετη μειοψηφία. Η παρ. 4 του άρθρου 92 του Συντάγματος δεν αφορά το προσωπικό των άμισθων υποθηκοφυλακείων και μάλιστα τον άμισθο υποθηκοφύλακα. Το άρθρο 92 παρ. 4 του Συντάγματος δεν περιέχει εγγύηση θεσμού για τα άμισθα υποθηκοφυλακεία, αλλά απλώς διαλαμβάνει τις εγγυήσεις υπηρεσιακής κατάστασης των υφιστάμενων μέχρι την έναρξη λειτουργίας του Εθνικού Κτηματολογίου υπαλλήλων και λειτουργών, ενώ οι αμφισβητήσεις που δημιουργούνται από τις εγγραφές δικαιωμάτων επί ακινήτων στο σύστημα οργάνωσης του Εθνικού Κτηματολογίου επιλύονται από τα πολιτικά δικαστήρια και δεν επηρεάζονται από την μετατροπή της υπηρεσίας σε νπδδ. Αντίθετη μειοψηφία. Τα άρθρα 1 και 18 του ν. 4512/2018, που προβλέπουν την κατάργηση των άμισθων υποθηκοφυλακείων και την υπαγωγή των άμισθων υποθηκοφυλάκων στο “Ελληνικό Κτηματολόγιο”, δεν αντίκεινται στο άρθρο 92 παρ. 3 και 4 του Συντάγματος. Αντίθετη μειοψηφία. Η παρ. 2 του άρθρου 18 του ν.4512/2018 δεν αφορά την πρώτη εφαρμογή του νόμου και τους αιτούντες άμισθους υποθηκοφύλακες. Το κριτήριο της τοποθέτησης αμίσθων υποθηκοφυλάκων σε προσωποπαγείς θέσεις, συνδεόμενο με την μη πρόβλεψη σύστασης Κτηματολογικών Γραφείων ή Υποκαταστημάτων τους στην έδρα των αντίστοιχων καταργούμενων αμίσθων υποθηκοφυλακείων, δεν αντίκειται στις αρχές της ισότητας και της αξιοκρατίας. Τα  άρθρα 38 και 39 του ν. 4512/2018, που προβλέπουν την περιέλευση του εξοπλισμού των άμισθων υποθηκοφυλακείων στο νέο φορέα, χωρίς την καταβολή αποζημίωσης στους άμισθους υποθηκοφύλακες, δεν αντίκεινται στα άρθρα 17 παρ. 1 του Συντάγματος και 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ, διότι η κτήση του εξοπλισμού καλύφθηκε από δημόσιους πόρους. Οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος, στους οποίους αποβλέπει η κατάργηση των ειδικών αμίσθων υποθηκοφυλακείων, δικαιολογούν τον περιορισμό της ελεύθερης ανάπτυξης της  προσωπικότητας και της επαγγελματικής ελευθερίας των αμίσθων υποθηκοφυλάκων. Το δικαίωμα στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας δεν εμπεριέχει αξίωση του υποθηκοφύλακα να παρέχει στο διηνεκές τις υπηρεσίες του. Δεν αντίκεινται στα άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος και 8 παρ. 1 της ΕΣΔΑ η ρύθμιση του άρθρου 18 παρ. 4 περ. β του ν. 4512/2018, βάσει της οποίας οι ειδικοί άμισθοι υποθηκοφύλακες καλούνται να επιλέξουν το διορισμό σε θέση δημοσίου υπαλλήλου ή σε θέση δικηγόρου ή συμβολαιογράφου, όπως και η ρύθμιση του άρθρου 1 παρ. 7, που προβλέπει την κατάργηση των υποθηκοφυλακείων εντός χρονικού διαστήματος κατ’ ανώτατο όριο 24 μηνών. Η κατάργηση των ειδικών άμισθων υποθηκοφυλακείων δεν αντίκειται στο άρθρο 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ. Οι διατάξεις του ν. 4512/2018 δεν αντίκεινται στις αρχές της αξιοκρατίας και της προστατευόμενης εμπιστοσύνης των αμίσθων υποθηκοφυλάκων. Απορρίπτεται η αίτηση ακύρωσης. Η υπόθεση εισήχθη στην Ολομέλεια με την αρ.  218/2019 απόφαση του ΣτΕ.

Συμβούλιο της Επικρατείας 832/2010, Ολομέλεια (βλ. εδώ το πλήρες κείμενο της απόφασης: ΣτΕ 832-2010) Ασφάλιση κοινωνική. Ταμείο Επικουρικής Ασφαλίσεως Υπαλλήλων Φαρμακευτικών Εργασιών (Τ.Ε.Α.Υ.Φ.Ε.). Εισφορά του άρθρου 4 αριθ. 3 του ν. 581/1943. Μετά την έναρξη ισχύος του ν. 3655/2008 νομίμως παρέστη κατά την συζήτηση της υποθέσεως υπό την ιδιότητα του αναιρεσείοντος το Ταμείο Επικουρικής Ασφαλίσεως Ιδιωτικού Τομέα ως καθολικός διάδοχος του Κλάδου Επικουρικής Ασφαλίσεως του ΤΕΑΥΦΕ. Με απόφαση του ΑΕΔ κρίθηκε ότι σκοπός του νομοθέτη ήταν η επιβολή της ανωτέρω εισφοράς στην εκάστοτε ισχύουσα κρατική διατίμηση χονδρικής πωλήσεως των φαρμάκων, στην οποία περιλαμβάνεται και το φαρμακεμπορικό κέρδος.  Το δικάσαν δικαστήριο με πλημμελή αιτιολογία έκρινε ότι στην ανώτατη χονδρική τιμή πωλήσεως των φαρμάκων, επί της οποίας υπολογίζεται η ένδικη εισφορά, δεν περιλαμβάνεται το φαρμακεμπορικό κέρδος. Δεκτή η αναίρεση (αναιρεί την αριθμ. 3929/2001 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών). Η αίτηση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου, κατόπιν της αριθμ. 5/2009 αποφάσεως του ΑΕΔ. 

Συμβούλιο της Επικρατείας 9/2012, Α’ Τμήμα (βλ. εδώ το πλήρες κείμενο της απόφασης: ΣτΕ 9-2012): Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Ιδιωτικού Τομέα (ΤΕΑΙΤ) – Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Υπαλλήλων Φαρμακευτικών Εργασιών (ΤΕΑΥΦΕ) – Εφάπαξ βοήθημα -. Προϋποθέσεις σύνταξης γήρατος και εφάπαξ βοηθήματος. Τα απαιτούμενα από τον Κανονισμό Παροχών έτη συντάξιμης υπηρεσίας για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος λογίζονται συμπληρωμένα στην περίπτωση που από το τελευταίο έτος λείπει διάστημα μικρότερο των έξι μηνών και όχι ίσο με έξι μήνες. 

 

Συμβούλιο της Επικρατείας 2161/2010, Α’ Τμήμα (βλ. εδώ το πλήρες κείμενο της απόφασης: ΣτΕ 2161-2010) ΤΕΑΥΦΕ. Η εισφορά του άρθρου 4 παρ. 3 του ν. 581/1943 επιβάλλεται στην εκάστοτε ισχύουσα κρατική διατίμηση χονδρικής πώλησης των φαρμάκων, στην οποία περιλαμβάνεται και το φαρμακεμπορικό κέρδος. Η σχετική ρύθμιση δεν αντίκειται στο Σύνταγμα. Εσφαλμένη η αντίθετη κρίση της προσβαλλόμενης απόφασης. Δεκτές η αναίρεση και η έφεση, απορρίπτεται η αγωγή (αναιρεί την αριθ. 2085/2003 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών).

Συμβούλιο της Επικρατείας 984/2010, Α’ Τμήμα (βλ. εδώ το πλήρες κείμενο της απόφασης: ΣτΕ 984-2010) ΤΕΑΥΦΕ. Η επιβολή της εισφοράς του άρθρου 4 αριθ. 3 του ν. 581/1943 γίνεται στην εκάστοτε ισχύουσα κρατική διατίμηση χονδρικής πώλησης των φαρμάκων, όπως αυτή ορίζεται κάθε φορά, στην οποία περιλαμβάνεται και το ως υποχρεωτική έκπτωση παρεχόμενο φαρμακεμπορικό κέρδος. Πλημμελώς αιτιολογημένη η προσβαλλόμενη απόφαση που έκρινε τα αντίθετα. Δεκτή η αναίρεση (αναιρεί την υπ΄ αριθμ. 3615/2000 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθήνας).

Συμβούλιο της Επικρατείας 959/2010, Α’ Τμήμα, (βλ. εδώ το πλήρες κείμενο της απόφασης: ΣτΕ 959-2010) ΤΕΑΥΦΕ. Μετά την έναρξη ισχύος του ν.3655/2008, νομίμως παρίσταται και συνεχίζει τη δίκη το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Ιδιωτικού Τομέα. Συνεισφορά κατ΄ άρθρο 4 παρ. 3 του ν. 581/1943 υπέρ του Ταμείου για πωλήσεις φαρμακευτικών προϊόντων, η οποία επιβάλλεται στην εκάστοτε ισχύουσα κρατική διατίμηση χονδρικής πώλησης των φαρμάκων, στην οποία περιλαμβάνεται και το φαρμακεμπορικό κέρδος. Εσφαλμένη η αντίθετη κρίση του δικάσαντος δικαστηρίου. Δεκτή η αναίρεση (αναιρεί την υπ΄ αριθμ. 3614/2000 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών).

Συμβούλιο της Επικρατείας 2073/2010, Α’ Τμήμα (βλ. εδώ το πλήρες κείμενο της απόφασης: ΣτΕ 2073-2010) ΤΕΑΥΦΕ και εισφορά του άρθρου 4 παρ. 3 του ν. 581/1943. Επιβολή της εισφοράς στην εκάστοτε ισχύουσα κρατική διατίμηση χονδρικής πώλησης των φαρμάκων, όπως αυτή ορίζεται κάθε φορά, στην οποία περιλαμβάνεται και το φαρμακεμπορικό κέρδος. Εσφαλμένη η αντίθετη κρίση της προσβαλλόμενης απόφασης. Δεκτές η αναίρεση και η έφεση, απορρίπτεται η αγωγή (αναιρεί την αριθ. 5449/1998 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών).

Συμβούλιο της Επικρατείας 968/2009, Α’ Τμήμα (βλ. εδώ το πλήρες κείμενο της απόφασης: ΣτΕ 968-2009) Ασφάλιση κοινωνική. Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Υπαλλήλων Φαρμακευτικών Εργασιών (ΤΕΑΥΦΕ). Μετά την έναρξη ισχύος του ν. 3655/2008 και τη σύσταση νέου ασφαλιστικού φορέα, νομίμως παρίσταται κατά τη συζήτηση της υποθέσεως και συνεχίζει τη δίκη το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Ιδιωτικού Τομέα (ΤΕΑΙΤ). Ο εργαζόμενος δικαιούται να υποβάλει αίτηση περί αναγνωρίσεως ημερών εργασίας ως χρόνου ασφαλίσεως στο Ταμείο μόνο εάν οι ημέρες εργασίας πραγματοποιήθηκαν εντός της τελευταίας πενταετίας πριν από την υποβολή της αιτήσεως. Ο χρονικός αυτός περιορισμός κάμπτεται μόνον εάν, για το επίμαχο χρονικό διάστημα, έχει εκδοθεί και οριστικοποιηθεί εις βάρος του εργοδότη πράξη επιβολής εισφορών ή εάν οι εισφορές έχουν αποδεδειγμένως καταβληθεί. Τα περιστατικά αυτά, ήτοι να έχει καταστεί οριστική η πράξη επιβολής εισφορών ή να έχουν καταβληθεί οι εισφορές., πρέπει να συντρέχουν όταν υποβάλλεται η αίτηση για την αναγνώριση του επίμαχου χρονικού διαστήματος. Ο αναιρεσίβλητος, ασφαλισμένος του ΤΕΑΥΦΕ, με αίτησή του προς το Ταμείο αυτό ζήτησε να αναγνωρισθεί στην ασφάλιση του εν λόγω Ταμείου το χρονικό διάστημα, κατά το οποίο αυτός είχε απασχοληθεί ως υπάλληλος σε φαρμακευτική επιχείρηση, χωρίς να ασφαλισθεί. Το δικάσαν εφετείο έκρινε ότι το ΤΕΑΥΦΕ, ως επικουρικός ασφαλιστικός οργανισμός, είχε υποχρέωση να αναγνωρίσει την απασχόληση του αναιρεσιβλήτου την επίμαχη περίοδο, ως χρόνο που διανύθηκε στην ασφάλισή του, λόγω έκδοσης πράξεων επιβολής εισφορών σε βάρος του εργοδότη. Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αιτιολογείται νομίμως, διότι όπως προκύπτει από αυτήν, οι σχετικές πράξεις επιβολής εισφορών για το επίμαχο χρονικό διάστημα δεν είχαν εκδοθεί και οι σχετικές εισφορές δεν είχαν εξοφληθεί όταν υποβλήθηκε η αίτηση για την αναγνώριση του χρονικού αυτού διαστήματος ως ασφαλιστέου στο ΤΕΑΥΦΕ. Δεκτή η αναίρεση (αναιρεί την αριθμ. 1548/2006 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών).

Συμβούλιο της Επικρατείας 2283/2009, Α’ Τμήμα (βλ. εδώ το πλήρες κείμενο της απόφασης: ΣτΕ 2283-2009) Ασφάλιση επικουρική. Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Υπαλλήλων Φαρμακευτικών Εργασιών (ΤΕΑΥΦΕ). Επιβολή εισφοράς κατ΄ άρθρο 4 παρ. 3 του ν. 581/1943 στην εκάστοτε ισχύουσα κρατική διατίμηση χονδρικής πώλησης των φαρμάκων, στην οποία περιλαμβάνεται και το φαρμακεμπορικό κέρδος.  Το δικάσαν δικαστήριο έκρινε ότι το ποσοστό 2% της συνεισφοράς  έπρεπε να υπολογίζεται στη χονδρική τιμή πωλήσεως των φαρμάκων, όπως αυτή διαμορφωνόταν μετά την αφαίρεση του υποχρεωτικώς εκπιπτόμενου φαρμακευτικού κέρδους στη χονδρική τιμή πωλήσεως που προσδιοριζόταν από την οικεία Αγορανομική Διάταξη και ο υπολογισμός της ένδικης εισφοράς δεν ήταν νόμιμος, διότι αυτή έπρεπε να υπολογιστεί στο απομένον ποσό μετά την αφαίρεση του υποχρεωτικώς εκπιπτόμενου κέρδους αυτού. Η κρίση αυτή του δικάσαντος διοικητικού εφετείου δεν είναι νόμιμη. Δεκτή η αναίρεση (αναιρεί την αριθμ. 1713/1999 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών).

Συμβούλιο της Επικρατείας 2778/2006, Γ’ Τμήμα (βλ. εδώ το πλήρες κείμενο της απόφασης: ΣτΕ 2778-2006): Εκπαίδευση ανωτάτη – Εκλογή μελών ΔΕΠ-ΑΕΙ – Τυπικά προσόντα -. Ως χρόνος διδασκαλίας τριών ετών σε μεταπτυχιακά προγράμματα, που ορίζεται ως τυπικό προσόν για την προαγωγή ή εξέλιξη στη βαθμίδα του καθηγητή από το άρθρο 14 παρ. 5 περ. ΙII του ν. 1268/1982, νοείται αποκλειστικά ο χρόνος κατά τον οποίο το μέλος ΔΕΠ είτε παραδίδει μαθήματα είτε διδάσκει σε φροντιστήρια ή σεμινάρια και σε εργαστήρια ή κλινικές, όχι όμως και ο χρόνος παροχής οποιουδήποτε άλλου διδακτικού έργου που αναφέρεται στο άρθρο 1 παρ. 2 εδ. α’ του ν. 2530/1997 ή ο χρόνος καθοδήγησης μεταπτυχιακών διπλωμάτων ειδίκευσης και διδακτορικών διατριβών, που συνιστά ερευνητικό – επιστημονικό έργο (Αντίθετη  μειοψηφία).

Διοικητικό Εφετείο Πειραιώς Α327/2018 (βλ. εδώ το πλήρες κείμενο της απόφασης: ΔιοικΕφΠειρ Α327-2018) Αίτηση ακυρώσεως. Πράξη ανάκλησης του διορισμού του αιτούντος ως δοκίμου εκκλησιαστικού υπαλλήλου στην Ι.Μ. Πειραιώς, καθόσον είχε συμπληρώσει, κατά τον χρόνο διορισμού, το ανώτατο όριο ηλικίας διορισμού βάσει του Κανονισμού 5/1978 «Περί Κώδικος Εκκλησιαστικών Υπαλλήλων». Ακυρώνεται η προσβαλλομένη, καθόσον, βάσει του αρ. 10 παρ. 11 του Ν. 3051/2002, καταργήθηκε το ανώτατο όριο ηλικίας διορισμού ή προσλήψεως στο Δημόσιο και, μεταξύ άλλων, σε νπδδ, κατ’ εξαίρεση δε και μόνον μπορεί να καθορίζονται, τηρουμένης της διαδικασίας που ορίζεται στην παρ. 11 του αρ. 10 του Ν. 3051/2002, ειδικά όρια ηλικίας, όταν αυτά απαιτούνται από τη φύση και τις ιδιαιτερότητες των καθηκόντων των προς πλήρωση θέσεων.